هم عبادت، هم هدیه

برای روزه گرفتن فرزندانمان باید از تشویق‌های درونی و بیرونی استفاده کنیم. مثلاً می‌توانیم قبل از فرا رسیدن ماه رمضان از ارزش روزه، فوائد و ثواب آن برای کودک خود بگوییم یا...

یادش بخیر آن روزها که تمام لحظه ‌هایمان در آرزوی چادر گل دار سپری می‌شد که مادر برایمان می دوخت و این اولین و بهترین هدیه برای رسیدن به سن تکلیف و ایستادن به نماز در کنار مادر بزرگ بود. زیباترین موسیقی دنیا زمانی در گوشمان زمزمه می‌شد که مادر پای چرخ خیاطی سیاه می ‌نشست و دسته کنار آن را می‌چرخاند و مشغول دوختن می‌شد.

 تلق و تلوق چرخ خیاطی مانند صدای قطاری بود که در سکوت شب روی ریل حرکت می‌کرد و گل‌های چادر زیر سوزن چرخ چون ستارگان شب می درخشیدند. ستارگانی که به مسافر بیدار مانده قطار چشمک می‌زدند تا او صدای قطار را هیچگاه فراموش نکند.

 نخ سوزن چرخ پاره می‌شد و زمانی می‌گذشت که سوزن را دوباره نخ کنند؛ دلمان می‌لرزید نکند! اما نه چادر گل دار دوخته می‌شد و با شوق سر می‌کردیم و نماز می‌خواندیم. نزدیک ماه مبارک بود و تکرار سوال بی پایان: «مامان امسال من هم روزه می‌گیرم؟»

  و مادر با لبخند ملیحی جواب می‌داد: «بله عزیزم تو به سن تکلیف رسیدی ...»

رمضان فرا می‌رسید و عشق در خانواده موج می ‌زد. سحرها با دعای ابو حمزه ثمالی بیدار می‌شدیم سفره سحری پهن بود و پدر از ما می‌خواست سریع ‌تر به آن‌ها بپیوندیم.